Ahlâk kelimesinin birçok sözlük anlamı vardır. Ben sözlük anlamından ziyade, ahlâk kelimesinin manasını şöyle açıklamak isterim: Ahlâk; olması gerektiği gibi kurallara riayet, bir tutam mütevazilik, bir nebze hoşgörü, bir damla nezaket, kararınca iyilik ve merhamet, yaratılanı Yaradan’dan ötürü, bir kucak dolusu sevebilmek… Elbette tam teslimiyetle ALLAH C.C ın rızasını kazanabilmektir.
Kutsal Kitabımız Kur’an-ı Kerim’de Yüce Rabbi’miz şöyle buyuruyor: ” onlar büyük günahlardan ve çirkin işlerden kaçınırlar, kızdıkları zaman da onlar affederler. Rab’lerinin çağrısına gelirler, namazını dosdoğru kılarlar. İşleri; aralarında danışma iledir. Kendilerine verdiğimiz rızıktan hayır için harcarlar. Bir zulüm ya da saldırıya uğradıkları zaman kendilerini savunurlar. Kötülüğün cezası yine onun gibi bir kötülüktür.
Kim affeder, barışırsa onun mükâfatı Allah’a aittir. Doğrusu O, zalimleri sevmez. Kim zulme uğradıktan sonra kendini savunursa, onlar kınanmaz ve cezalandırılmazlar. Kınanan ve cezalandırılacak olanlar, insanlara zulmeden ve yeryüzünde haksız yere saldıranlardır. İşte böylelerine acı bir azap vardır. Fakat kim sabreder, affederse; şüphesiz bu çok önemli işlerdendir. “( Şura suresi, 37-43; ayrıca bkz.: Mü’minun suresi, 2-8).
İki cihan sultanı Peygamber Efendimiz (sav), şöyle buyurmaktadır: ” Ben ancak ahlâkın güzelliklerini tamamlamak için gönderildim.”(Ahmet bin Hanbel) Bu sözleriyle ahlâkın ne denli önemli olduğunu bizlere iletir ve öğretir. İçten içe hepimiz ahlâkın önemini daha iyi kavramaya başladık değil mi? Madem öyle konumuzu biraz daha derinleştirelim.
Birey olarak, toplum olarak ve topyekûn bir ülke olarak; ilimde ve fende, tarımda ve ekonomide, iç ve dış politikada ülkemizi en iyi yerlere taşımak için gerekli olan en önemli faktör ahlâktır. Nasıl mı?
Ahlâkı öncelik saymayıp insanları, toplum kurallarından, davranış ve yaşam kurallarından , manevi değerlerden yavan ve kıt yetiştirdiğimizi düşünelim: Doktor olalım; bu değerlerden uzak hangi insan kalbini tedavi edebiliriz ki! Avukat olalım; mağdur edilip tüm hayat kaynakları elinden alınan bir garibi, hangi duruşla savunabiliriz ki! Ya da manevi ve insani değerlerden uzak bir eğitimci olalım; nasıl sağlıklı nesiller yetiştirebiliriz ki!.. Şimdi siz kıymetli okurlarıma sormak istiyorum; bu açıdan baktığımızda, nasıl da bir anda hiç sayıldı o güzelim meslekler, maddiyat, beşeri güzellikler bir anda hiç oluverdi, değil mi? Belki de bu pencereden bakmayı ihmal etmiştik şimdiye kadar…
Özetle; eğitim durumu ne olursa olsun, ahlaktan yoksun olan hayat, geleceğe umut olmaktan da yoksundur. Bana göre en muazzam güzellik: Ahlâk ve edep güzelliğidir ve iddia ediyorum ki bu ahlâk ve edep güzelliğinin dünyadaki ilk öğreticileri millet olarak bizleriz. Hadi canım sende ! Diyenler mi var acaba? Madem öyle dünyada kaç tane milletin adab- ı muaşeret kuralları var söyler misiniz? Dünya da hangi milletin, milattan önceki zamanlarda ahlâk kuralları üzerine hazırlanmış kanun gibi geçerli töreleri var? Merak edenler Asya Hun Devleti’ni incelemekle başlayabilirler mesela. Bizler böyle bir ecdadın mirasçılarıyız.
Toplum olarak hırsızlığın, arsızlığın, haksızlığın, kanunsuzluğun, saygısızlığın ve merhametsizliğin önüne geçebilir ve ahlaki değerlerimizle donatılabilirsek ; gelecek nesillerimize nasıl da güçlü bir ülke emanet ederiz değil mi? Yazımı kısa bir hikâye ile sonlandırmak istiyorum: Öğretmen tahtaya “1” yazar ve der ki ; çocuklar bu ahlâktır ve yanına bir “0” atar, bu beşeri güzelliktir der. Ve sonra bir “0” daha ekler, işte bu da başarıdır, zenginliktir, güçtür diye tahtadaki sıfırlar böyle uzar gider. Ve sonunda döner, “1” rakamını siler. Bakın gördünüz mü ? Baştaki “1” olmadan her şey sıfır oldu, der. Netice itibariyla Ahlâk yoksa geriye kalan koca bir hiçtir. Peygamberimiz (sav) Efendimiz’ in de dediği gibi : “Sizin en hayırlınız, ahlâkı en güzel olanınızdır.”
Saygılarımla Yücel POLAT
